அந்தாதி வேளையில் ஒரு கொலை

“தார் அமர் கொன்றையும் சண்பக மாலையும் சாத்தும் தில்லை
ஊரர்தம் பாகத்து உமை மைந்தனே.-உலகு ஏழும் பெற்ற
…………………………………………………………………………………………..”

கோயிலில் அந்தாதி பாடத் தொடங்கிவிட்டார்கள். மணி ஏழாகிவிட்டது. ஓடாத கைகடிகாரம் எழுத்தாளரைக் குழப்பி இருந்தது. ஆனால் ஏனோ இன்று வழக்கத்தைவிட அதிகமாக இருட்டிவிட்டது. வீட்டுக்கு வேகமாக விரைந்து நடந்துக்கொண்டிருந்தார் எழுத்தாளர். கோயிலை ஒட்டிய குறுக்குப் பாதையில் என்றைக்குமே போனதில்லை. ஆனால் இன்று அந்த பாதையை தேர்ந்தெடுத்தார். கோயிலின் பெருமதிலின் பின் இருந்த புதர் நிறைந்த காட்டுப்பகுதியில் நடக்கத் தொடங்கினார். திடீரென மேலே மின்னல் வெட்டியது. அப்போது தான் அந்த கொலையை நிகழ்த்துவதைப் பார்த்தார்.

“அறிந்தேன், எவரும் அறியா மறையை, அறிந்துகொண்டு
செறிந்தேன், ……….. அறிந்தே விழும் நரகுக்கு உறவாய மனிதரையே.
என்று அபிராமப்பட்டரின் அந்தாதி வரிகள் பின்னணியில் சற்று தொலைவில் ஒலிக்க யாரும் அறிய முடியாத, அறியக் கூடாதபடி திட்டமிடப்பட்டிருந்த அந்த நரகச் செயலை அறிய நேரிட்டது. அந்த கொலையின் திட்டம் அவரை அங்கேயே உறையச் செய்தது. மெல்ல புதரிடையே தவழ்ந்து மறுபடியும் கோயிலை நோக்கி நகரத் தொடங்கினார். புதர் வழியின் முட்கள் அவரை கிழித்துக் கொண்டிருந்தது. கோயிலின் பின்புறம் ஒரு வழியாக வந்து சேர்ந்தார்.

“ஆத்தாளை, எங்கள் அபிராம வல்லியை, அண்டம் எல்லாம்
பூத்தாளை,..…. தொழுவார்க்கு ஒரு தீங்கு இல்லையே”
அந்தாதியின் இறுதிப் பாடலை பாடி முடித்துவிட்டனர். கிட்டதட்ட நாற்பந்தைந்து நிமிடம் எடுத்திருந்தது.

வழக்கமான பாதையில் விரைந்து வீடு வந்து சேர்ந்தார். சாவி பூட்டுக்குள் நுழையவில்லை. அவ்வளவு நடுக்கம். கோவில், அபிராமப்பட்டர், அந்தாதி வேளை. இந்த கொலை திட்டத்தை எப்படியாவது உலகுக்கு வெளிப்படுத்த வேண்டும். தடயம் எதுவுமின்றி நிகழ்த்தப்பட இருந்த கொலை. எழுத்தாளர் பார்க்க நேரிட்டதன் காரணம் கொலைகாரர்களின் கட்டுப்பாட்டில் இல்லாத எதிர்பாராத சம்பவங்கள். இந்த நிகழ்வை வெளிப்படையாக சொல்ல இயலாது. ஆனால் உலகுக்கு இதைப் பற்றி ஒர் குறிப்பாவது தர வேண்டும்.

வீட்டினுள் நுழைந்தார். அவசர அவசரமாக நடந்த சம்பவங்களை கதையாக எழுதத் தொடங்கினார். இந்த கதையினால் கொலைகாரர்கள் மீது சற்று சந்தேகம் ஏற்படும். கொலை திட்டம் அம்பலம் ஆகும். ஆனால் இவரிடம் எந்த விசாரணையும் நடைபெறாது. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக யாரும் இந்த திட்டத்தை மறுபடியும் பயன்படுத்த முடியாது. யாராவது கேட்டால் இது வெறும் கற்பனையே, எந்த உண்மை நிகழ்வுக்கும் சம்பந்தம் இல்லை என்று சொல்லித் தப்பித்துக் கொள்ளலாம்.

அவசர அவசரமாக கதையை எழுதி முடித்தார். நேரத்தைப் பார்த்தார். ஓடாத கைகடிகாரம், ஆனால் கையில் காணவில்லை. உறைந்தார். கொலைக்காரர்கள் இந்நேரம் வீட்டு வாசலில் இருக்க வேண்டும். எழுத்தாளர் முன் அவர்கள் தோன்றினர்……..

எழுத்தாளரின் கொலையை விசாரிக்க காவல்துறை வந்தது. எழுத்தாளர் மேசை மீது வைக்கப்பட்டிருந்த கடைசி கதை காவலரின் கண்ணில் பட்டது. அதை எடுத்து காவல் துறை அதிகாரி படிக்கத் தொடங்கினார்.
"
அந்தாதி வேளையில் ஒரு கொலை

“தார் அமர் கொன்றையும் சண்பக மாலையும் சாத்தும் தில்லை
ஊரர்தம் பாகத்து உமை மைந்தனே.-உலகு ஏழும் பெற்ற
…………………………………………………………………………………………..”

கோயிலில் அந்தாதி பாடத் தொடங்கிவிட்டார்கள். மணி ஏழாகிவிட்டது. ஓடாத கைகடிகாரம் எழுத்தாளரைக் குழப்பி இருந்தது. ஆனால் ஏனோ இன்று வழக்கத்தைவிட அதிகமாக இருட்டிவிட்டது. வீட்டுக்கு வேகமாக விரைந்து நடந்துக்கொண்டிருந்தார் எழுத்தாளர். கோயிலை ஒட்டிய குறுக்குப் பாதையில் என்றைக்குமே போனதில்லை. ஆனால்...............
.....”